“Nee, we gaan de drank niet verkopen, maar alleen laten proeven. We zorgen voor kleine plastic borrelglaasjes, die weggegooid kunnen worden.”

Ik heb de zoveelste belangstellende aan de telefoon voor mijn Bloesemfair. In 2005 heb ik die voor het eerst gehouden. Toen hadden we twintig standhouders. Nu, drie jaar later, zijn er zoveel, die op mijn inmiddels beroemde fair hun goederen willen verkopen, dat ik niet eens genoeg ruimte heb. Wat een spektakel! Dit had ik in mijn stoutste dromen niet kunnen bedenken. Ik wilde geen veredelde markt, maar een fair met een luxe uitstraling. En dat is gelukt. Prachtige jassen en sjaals, die niet zomaar overal te koop zijn. Ik zag het voor me. Niet alleen kleding, maar ook diverse exclusieve kunstobjecten, die te bewonderen en te koop zijn. En natuurlijk moest er ook gedacht worden aan de inwendige mens, dus is er een kraam met lekkere broodjes, een barista/koffieverkoper en voor de kinderen een kraam met oud-Hollandse snoep. Van burgermeester(es) Tuinman heb ik de vergunning natuurlijk weer gekregen. Ze is zelf groot fan en komt ieder jaar een kijkje nemen. Gelukkig heb ik het aantal vrijwilligers dat het verkeer gaat regelen ook weer bereid gevonden. Dat is geen overbodige luxe in een dorp als Slijk-Ewijk, waar we in het weekend meer dan 2.500 bezoekers gaan ontvangen. De bereikbaarheid per openbaar vervoer laat wat te wensen over, dus komt nagenoeg iedereen met de auto. Bovendien is dat ook het meest praktisch wanneer je na een aantal uren shoppen met tassen vol weer naar huis gaat.

“Het is een nieuw drankje: Licor 43. Als bezoekers het lekker vinden kunnen ze een bestelling plaatsen.”

“Ik ben erg benieuwd hoe het smaakt. Ik zie jullie graag!” Zo, dat was dan nu echt de laatste die ik kan toelaten. Een heel geregel, maar ik kijk er weer naar uit. Het is in het weekend voor Koninginnedag, de tijd van het jaar waarin de bloesem in mijn streek op z’n mooist is.

“Kun je nog lopen?” De laatste bezoekers verlaten het terrein en we kunnen weer terugkijken op een fantastisch en geslaagd evenement. Mijn voeten zijn bijna gevoelloos, maar dat mag de pret niet drukken. Ik begin op te ruimen en loop langs de kassa. Daar stonden toch twee bakken met lavendel? Ik kijk nog eens en weet het heel zeker. Gestolen! Niet te geloven. Klanten geven hier honderden euro’s uit. Dan is er blijkbaar geen cent meer over voor een plantje. Jammer, dit soort dingen. Maar verder ben ik dik tevreden. Ook over het feit dat ik ternauwernood een boete van achthonderd euro heb weten te voorkomen. Stond toch om drie uur vanmiddag, een uur voor sluitingstijd, de Keuringsdienst van Waren op de stoep. Alles was in orde, behalve de proeverij van Licor 43. Ik had werkelijk geen idee, maar ook voor het alléén laten proeven van alcoholische dranken had ik een vergunning moeten hebben. Gelukkig wist ik de keurmeester met al mijn charmes ervan te overtuigen dat hier sprake was van onwetendheid en niet van opzet. Het valt in dit ‘regeltjesland’ niet mee als ondernemer van alles op de hoogte te zijn. Weer wat geleerd voor de volgende fair, want die gaat er zeker komen.