Spelletjesavond

Met een glimlach sta ik in mijn keuken. Wat een gegiechel en gekakel. Ik heb zojuist een groep van tien vriendinnen van rond de twintig jaar hun kamers gewezen. Ze blijven het hele weekeinde. Dat zal me een feest worden.

Ik geef ze even de tijd om zich te installeren en loop daarna achterom om te informeren of alles naar wens is. Ik schiet snel mijn vest aan. Het is een frisse najaarsavond. Helaas is het weer niet meer geschikt om de avonden buiten door te brengen. Eén van de meiden staat onder de kastanjeboom een sigaretje te roken.

“Gaan jullie nog iets leuks doen vanavond?”

Het meisje kijkt me wat blozend aan. “Euhh, het is wel een beetje gênant.”

“Hoezo?” vraag ik. “Nou vooruit, zeg het maar.”

“Iris had het plan opgevat om een dildo-avond te organiseren, dus dat wordt het.”

“Daar is toch niks mis mee? Heb maar veel plezier!”

Al eerder had ik een groep dames te logeren gehad die zichzelf op een dergelijk avondje hadden getrakteerd. Ze hadden me niets verteld, maar toen ik ’s avonds hele harde muziek hoorde en ging kijken wat er toch aan de hand was, zag ik ze met de dildo’s op de rand van de tafel slaan. Gevoel voor ritme hadden ze wel, want het ging precies op de maat van de muziek. Het was geen gezicht, maar wat hadden ze een lol!

Ik loop weer terug naar huis en zie een auto mijn terrein op draaien. Daar zal ze wel zijn, met al haar koopwaar. Tot mijn grote verbazing stapt er een man uit, zo eentje van het type ‘oude viezerik’. Hij haalt allerlei attributen uit zijn auto. Ja hoor, dat kan niet anders, deze persoon komt voor de meiden. Ik vertrouw het niks en loop snel weer terug.

“Hebben jullie met een man afgesproken?“ vraag ik aan Chantal, die nog onder de kastanjeboom staat.

“Iris!” roept ze naar binnen “Je hebt toch een vrouw aan de telefoon gehad, of niet?”

Iris, de grote organisator van het stel, komt erbij en bevestigt dat het een alleraardigste mevrouw was met wie ze de afspraak voor vanavond heeft gemaakt.

“Ik wil me nergens mee bemoeien, maar als jullie nog niet betaald hebben, zou ik dit afkappen. Hier klopt werkelijk niets van. Ik zou me door zo’n engerd geen intieme speeltjes laten verkopen, maar het is natuurlijk aan jullie.”

“Het zou wel anders zijn geweest wanneer het een mooie Chippendale was.” zeg ik er met een knipoog achteraan en loop weer naar huis.

Niet veel later zie ik de engerd het pad weer afrijden. De meiden hebben blijkbaar een wijs besluit genomen.

Die zondag zwaai ik de tien vriendinnen uit. Ze hebben een supergezellig weekend gehad met leuke spelletjesavonden, maar wel zonder dildo’s.

Het echtpaar dat in het andere gebouw gelogeerd heeft, maakt zich ook klaar voor vertrek.

“Excuus dat je getuige bent geweest van de restanten van ons liefdesleven.” zegt de vrouw blozend wanneer ik haar een hand geef.

Eventjes ben ik verbaasd. Wat bedoelt ze? Dan realiseer ik me wat het was waar ik bijna over uitgleed, toen ik hen die ochtend het ontbijt op bed serveerde.

“Als jullie maar genoten hebben.” zeg ik lachend en wens ze een fijne thuisreis.